Danny Vera interview
De gitaar als fijne begeleiding
Afgelopen jaar kwam Danny Vera’s Roller Coaster op 4 binnen in de Top 2000. Inmiddels is zijn nieuwe album ‘The New Now’ uit en heeft de Zeeuwse zanger/gitarist zijn eigen Homestead signaturegitaar.
We spraken Danny Vera vlak nadat hij zijn gloednieuwe signaturegitaar voor het eerst in handen kreeg. “Als mensen zeggen: we vinden het tof wat je doet, we willen een gitaar voor je bouwen, dan heb ik daar altijd een beetje mijn twijfels bij”, bekent Vera. “Meestal heb ik wel wat te zeiken, maar met deze gitaar ben ik echt ontzettend blij. “Ik heb veel akoestische gitaren en daar zaten ook een paar Gibsons bij. Ik gebruik mijn Gibson Iced Tea uit 1973 veel op mijn platen en op het podium, maar eigenlijk vond ik het niet helemaal tof tegenover Gretsch dat ik op hun concurrent stond te spelen, omdat ze mij endorsen en ik Gretsch het mooiste merk van elektrische gitaren vind dat er is. vertrouwen had in die mannen, maar je weet het nooit als je een nieuwe gitaar gaat bouwen. Je kunt hem in handen krijgen en denken: mooi gemaakt, maar ik voel hem niet. Maar deze klinkt als een malle. Er komen er ook een paar van in de winkel en dan heb je echt een hele mooie gitaar.”
“Homestead kwam met een aantal gitaren langs. Op een gegeven moment kreeg ik een afzichtelijk lelijke gifgroene gitaar in mijn handen, maar die klonk als een malle. Ik zei: als je zoiets voor me kunt bouwen met fatsoenlijke kleuren, dan heel graag. Dus die mannen gingen tekenen en ik heb me er een beetje tegenaan bemoeid, wat we mooi vonden en hoe hij moest klinken. Ik wilde hem per se in nitrolak, want polyurethaanlak vind ik niets. “Ik heb een aantal gitaren van ze in mijn handen gehad die niet bij me pasten, maar vanaf het moment dat ik deze in mijn handen kreeg vond ik het een hele fijne gitaar. Dat had ik niet verwacht. Daarmee bedoel ik niet dat ik geen vertrouwen had in die mannen, maar je weet het nooit als je een nieuwe gitaar gaat bouwen. Je kunt hem in handen krijgen en denken: mooi gemaakt, maar ik voel hem niet. Maar deze klinkt als een malle. Er komen er ook een paar van in de winkel en dan heb je echt een hele mooie gitaar.”
Voldoening
Op ‘The New Now’ verkent Vera country, rock ‘n’ roll, gospel en soul met zijn band, waarin onder anderen JP Hoekstra gitaar speelt. “Op ‘The Outsider’ (2016) heb ik bijna alle gitaarpartijen zelf gedaan”, aldus Vera. “Dat vond ik heel erg leuk om te doen en dat gaf een hoop voldoening. Alleen vind ik het de laatste tijd toch prettiger om alles live op te nemen. We zitten daar met zijn vieren, we tikken af en spelen dat liedje. En ik zing en speel gitaar tegelijk. Het is één take en dan is het fijn dat je geen gitaaroverdubs meer hoeft te doen. “Ik ben ook geen sologitarist. Ik vind thema’s, gitaarlijnen en sounds heel mooi om te bedenken, maar ik gooi er niet zomaar een blues- of jazzsolo uit. Toen ik jong was heb ik mij gericht op liedjes schrijven en zingen. En de gitaar vond ik altijd heel fijn om mezelf mee te begeleiden, dus ik ben blij dat ik er beter
in ben geworden dan ik ooit was, maar ik voel me altijd meer iemand die iets creëert. “Ik maak thuis demo’s en daar zit vaak al een gitaarpartij in die het ongeveer moet zijn. JP speelt die dan net even iets beter en mooier, met een betere sound. Meestal maak ik maar een minuut van een liedje, want dat is meer dan genoeg om te weten hoe het moet klinken.”
Oude gitaren
De merknaam viel al eerder en qua elektrische gitaren zijn er voor Vera geen andere opties dan Gretsch “Eigenlijk heb ik nooit op iets anders gespeeld”, verklaart hij. “Toen ik begon met gitaren wilde ik al een Gretsch. Maar die kon ik niet betalen, dus toen had ik een Aria Pro II, van rood naar geel met gouden hardware. Ook een soort jazzbak met een imitatie-Bigsby erop. Toen ik op mijn zeventiende in de VS was heb ik in New Orleans een Gretsch Tennessean uit 1967 gekocht voor 500 dollar. Een goede deal. “Oude gitaren vind ik vaak leuker en bijzonderder, maar laatst kreeg ik van Gretsch een Black Falcon die werkelijk waar een ongelooflijk goede gitaar was. Toevallig heb ik dit jaar twee gitaren gekregen waar ik niets over te zeiken heb. Ik heb ook wel eens een andere nieuwe Falcon in mijn handen gehad, maar dat was niet helemaal de match met mij.”
Op ‘The New Now’ zijn echter alleen oudere gitaren te horen. “Toen had ik die Black Falcon nog niet geprobeerd”, licht Vera toe. “Dus ik had wat oude gitaren meegenomen. Ik heb ook nog een oude White Falcon uit 1989. Die heeft een bijzondere, wat gruiziger klank omdat de output wat zachter is.”
Ingeprikt
“De laatste tijd heb ik naar de optredens drie akoestische en drie elektrische gitaren mee. Met dit album zal ik er wel iets meer mee moeten nemen. Mijn nieuwe single The Weight is bijvoorbeeld in een andere stemming. Die staat in E♭, maar met de hoge E-snaar in C♯. Zo zijn er nog wel een paar, dus dan heb je een paar extra gitaren nodig. Het liefst wil je alleen een elektrische, een akoestische en een back-up. “Heel veel effecten ben ik nooit zo van, alleen reverbs. Sinds hij uit is gebruik ik altijd de Strymon El Capistan, dat vind ik een van de mooiste. Verder een Brunetti Taxi Drive overdrive en een Boss digitale en analoge delay met slapback. En ik heb nog een tremolo, maar meestal haal ik die uit de versterker zelf omdat ik dat mooi vind. Ik heb een Fender silverface Deluxe. En nu een paar van die Deluxe reissues met dat ’68- en customkanaal. Topversterker. Hiervoor had ik altijd een Twin, maar dat is veel te zwaar en veel te hard. “Als ik met heel de band speel, kom ik met blazers, strijkers en achtergrondzangeressen. Dan staan we met een mannetje of veertien, vijftien op het podium en heeft een microfoon voor de akoestische gitaar niet zoveel zin. Als je mij alleen hebt, heb ik een microfoon voor mijn gitaar. Ik haat ingeprikte akoestische gitaren. Ik heb nog nooit een goede gehoord. Dat kan ook helemaal niet, want het geluid van de akoestische gitaar wordt vóór de gitaar gemaakt. Daarom kan ik ook niet met in-ears spelen. Stel je voor dat je zo’n ingeprikte akoestische gitaar op je in-ears hebt. Daar kan ik niet naar luisteren. “Binnenkort zal ik waarschijnlijk veel die Homestead gaan gebruiken. Dat lijkt me te gek. Alleen moet ik wel even kijken, want er zit een LR Baggs in en in al mijn andere gitaren zit een Fishman. Er moet even wat aan dat verschil gebeuren.”
Pijpje
‘The New Now’ is overigens niet Vera’s eerste release van 2020. Eind augustus verscheen de ep ‘The New Black & White Pt. IV: Home Recordings’, die Vera geheel conform de titel zelf thuis opnam. “Door corona gingen allemaal mensen livestreams doen en dat leek mij ook wel leuk”, legt hij uit. “Dus ik dacht: ik zal eerst maar eens een nummertje zelf opnemen. Ik had bij de muziekwinkel wat spullen gekocht en toen ik naar buiten liep zag ik een microfoon liggen. Dus ik zeg tegen die kerel: wat is dat?
Dat was een AKG P120. En dat pijpje eronder? Dat was een AKG P170. Die kostte 70 euro en die ander 80. “Ik zei: nou, het kan niet veel zijn, maar geef maar mee, dan heb ik in ieder geval even wat microfoons waar ik wat mee op kan nemen. Maar dat pijpje van 70 euro, daar word ik heel vrolijk van. Daar neem ik alles mee op. Op de een of andere manier vind ik het heel prettig hoe die je akoestische gitaar de onderkant geeft die hij moet hebben. En dat doen veel microfoons niet. “Die microfoons stonden in mijn ruimte. Dan ging ik zitten en speelde ik een liedje. En dan hoefde ik soms alleen nog maar een beetje wat aan het volume en de galm te doen, terwijl ik daarvoor nog nooit wat opgenomen had, behalve op mijn telefoon. Het waren die AKG microfoons die via de Focusrite Scarlett interface recht de Mac in gingen, en dan gemixt in GarageBand met alles wat daar standaard bij zit. Niets bij gekocht. Met elk opnamedingetje werd ik beter. “Iedereen denkt altijd maar dat je veel geld moet uitgeven om thuis goed je akoestische gitaar op te nemen, maar die microfoon was echt maar 70 euro. Ik wil nu alleen nog een andere interface, maar dat is gewoon omdat ik het leuk vind. Ik wil die Universal Audio Apollo, want dan krijg je de Capitol-galm (plug-in van de echokamers van de Capitol-studio in Hollywood – red.) erbij. Dat is wel een heilige graal voor mij.”