Veel gestelde vragen – FAQ

De belangrijkste factoren bij het kiezen van het juiste gitaarmodel zijn het speelgemak (houding), het geluid en de ‘looks’ van het model.

Om met het speelgemak te beginnen. Kies voor een model waarop je gemakkelijk kunt spelen. Als je relatief klein bent, neem dan geen Jumbo model, anders kan de gitaar voor pijn in je arm of rug zorgen. Ook gitaristen met chronische rugklachten kiezen vaak voor een kleiner gitaarmodel.

Een tweede factor is het geluid van de gitaar. Bij een kleinere klankkast, bijvoorbeeld de OM, resoneert de hogere tonen meer ten opzichte van het midden en laag, terwijl bij een grotere/bredere klantkast (Jumbo, Dreadnought) meer de lagere toon ten opzichte van het midden en hoog resoneren. Let wel op dat het geluid van de gitaar door meerdere factoren bepaald wordt, zoals de houtsoorten en een 12-fret of 14-fret (nek en body) verbinding (zie verder in deze kennisbank). Maar ook de vormgeving van het model van de gitaar is van invloed. Het gaat dus niet alleen om de grootte. Van een Dreadnought wordt vaak gezegd dat die goed is voor strummen en country, terwijl de OM meer voor fingerpicking is. Dit laatste blijft allemaal zeer persoonlijk en het verschil heeft waarschijnlijk meer te maken met de verdeling over laag, midden en hoog. 

Tenslotte kunnen ook de looks van een gitaar meewegen wat betreft de uiteindelijke keuze. Dit is zeer persoonlijk. De OM, Jumbo en Grand Auditorium zijn bijvoorbeeld meer getailleerd dan de Dreadnought. De Dreadnought-gitaar is overigens genoemd naar een Engels slagschip van begin 1900. De Dreadnought-gitaar was namelijk veel groter dan de tot op dat moment gangbare Parlor model.

Voor het bovenblad is het belangrijk om een zo stijf mogelijk stuk zachthout te kiezen omdat je daarmee een dunner bovenblad kan monteren. Dunnere bovenbladen trillen beter en brengen dus meer geluid voort. Het meest gebruikte zachthout voor bovenbladen is sparrenhout. Een spar die op grote hoogte staat, groeit door de kou trager met als gevolg dat de nerven dichter bij elkaar zitten. Daarmee wordt het hout stijver. Sparrenhout wordt bij de gitaarbouw in verschillende kwaliteitsklassen gebruikt. De allerhoogste kwaliteit wordt vaak aangeduid met AAA, dat wil zeggen: veel nerven kort op elkaar en geen oneffenheden in het hout. 

De belangrijkste sparrensoorten voor het bovenblad zijn: Sitka, Engelmann, Duits Sparren en, de koning onder het toonhout, Adirondack. Daarnaast wordt ook ceder (vooral bij klassieke gitaren) en mahonie voor het bovenblad gebruikt. Deze laatste is, in tegenstelling tot de eerder genoemde, een hardhoutsoort. Dat vertaalt zich in een directer geluid. 

Homestead gebruikt standaard Adirondack AAA hout voor haar bovenbladen. Lees meer over de manier waarop wij onze bovenbladen selecteren.

De stelregel is: zachthout voor het bovenblad en tropisch hardhout voor de zij- en achterkant. Laten we eerst uitleggen hoe een gitaar werkt: de aanslag van de snaren brengt het zachte hout van het bovenblad in trilling en het geluid daarvan weerkaatst tegen het harde hout van de zij- en achterkant. Dit geluid wordt vervolgens via het klankgat naar buiten geleid. 

Net als bij de bovenbladen(zie elders in deze kennisbank) wil je het hout voor de zij- en achterkant zo hard en massief mogelijk hebben. De koning onder de hardhoutsoorten is palissander. Een palissander boom doet er wel 100 jaar over om tot een volgroeide boom te komen. Palissander zorgt voor een warmklinkend en rijk geluid met meer kleuring in het laag- en middengebied dan bij mahonie. Ook de expressie is groter dan bij de overige houtsoorten.  Mahonie is het meest gebruikte toonhoutsoort, vooral ook omdat het goedkoper is dan palissander. Een mahonieboom kan al in 25 jaar volgroeien. Mahonie heeft mooie volle, bijna pianoachtige, hoge tonen. Het midden en laag blijft vervolgens iets achter ten opzichte van palissander. Hetzelfde geldt voor de meeste andere hardhoutsoorten zoals Sapele, Ovangkol, Koa en Esdoorn. 

Homestead heeft bewust gekozen voor palissander vanwege zijn warme klant en zijn gebalanceerde hoge, midden en lage noten. Omdat dit een bedreigde houtsoort is, wordt er door Homestead, voor iedere verkochte gitaar, een palissander boom nabij Bandung geplant. Zo krijgen de volgende generaties ook de beschikbaarheid over Javaans palissander. 

Het verschil is zuiver esthetisch en heeft geen invloed op het geluid. Je moet gaan voor wat je mooi vind. Een open gitaarkop (slotted headstock) heeft een klassieke uitstraling omdat alle klassieke en Spaanse gitaren ermee uitgerust zijn. Je vindt deze headstock dan ook vooral terug bij de duurdere merken. Het omleggen van de snaren op een slotted headstock verschilt van die van de gesloten kop. Door het ontwerp van de gitaarkop zijn de omwikkelsleuven iets moeilijker bereikbaar. Dat lijkt lastig, maar went snel.

De topkam en brugzadel worden gemaakt van verschillende materialen, waaronder been, fossiel ivoor (mammoet), plastic, metaal, grafiet, messing en ebbenhout. De meest voorkomende materialen op high-end gitaren zijn die van been en Tusq®.

Tusq is een merknaam. De kuststof is gemaakt van een hoogwaardige polymeer gevormd onder hoge druk en hitte.  Het is hard, sterk, compact en licht materiaal. 

Been is in feite een bot. Elk bot kan voor de topkam en brugzadel gebruikt worden. De Amerikaanse buffel is het meest populair, met name de femur- en humerus-botten (bovenbeen) of de botten van het bekken of de tibia (scheenbeen) worden gebruikt. Aziatische gitaren hebben soms ook een topkam en brugzadel van waterbuffel of kameel.

Wat zijn de verschillen?

In het algemeen zijn Tusq- en been hetzelfde in termen van sustain, volume en resonantie. Sommige gitaristen zeggen dat Tusq een helderdere toon en meer volume en sustain biedt en been dan weer een warmere en meer evenwichtige toon. Het is echter moeilijk om dit te bepalen, vooral omdat de topkam en brugzadel slechts een zeer klein effect hebben op het algehele geluid. 

Dat ligt anders bij de sterkte van het materiaal. Omdat Tusq technisch gezien synthetisch is, is het materiaal consistent. Been is daarentegen organisch en kan zachte plekken hebben. Dat leidt ertoe dat Tusq in het algemeen iets sterker is dan been.

Ook voor bijvijlen van met name de brugzadel is Tusq iets makkelijker te bewerken dan been. Maar ook dit verschil is klein.

Tot slot valt er op termijn ook enig kleurverschil te constateren. Been blijft gewoon wit terwijl Tusq langzaam vergeelt en steeds donkerder wordt.

De voornamelijk reden dat je een cutaway wilt op je gitaar is dat je gemakkelijker de hogere posities op de toets (hals) van je gitaar wilt kunnen bereiken. 

Verlies je daarmee aan volume van de gitaar? Ja, maar niet zoveel. Wij denken dat het om circa 5% gaat. Een cutaway geeft wel een iets andere kleur geluid aan je gitaar. Met name de lage tonen van je gitaar worden iets minder geresoneerd waardoor de midden en hoge tonen beter hoorbaar zijn. 

Een andere reden waarom je voor een cutaway kiest, is dat je een gitaar met cutaway mooier vindt. Homestead biedt twee soorten cutaways aan: een Venetiaanse en een Florentijnse. Deze laatste heeft een scherpe punt naar boven.

Met een 12-frets gitaar wordt bedoeld een gitaar waarbij de hals ter hoogte van de 12^e fret de body of klankkast raakt. De 14-frets gitaar is de meest voorkomende. Daar vindt de verbinding plaats bij de 14^e fret. 

De 12-frets gitaar heeft dus, gezien vanaf de klankkast, een iets kortere hals. De totale lengte van de snaren (mensuur) blijft echter gelijk (65 cm). Dat betekent dat de brug bij een 12-frets verder van het klankgat af ligt en op een plek van het bovenblad zit die doorgaans beter resoneert. Dat geeft een warmer en voller geluid. 

Over de vraag of een 12-frets comfortabeler speelt, zijn de meningen verdeeld. Dat is heel persoonlijk en vaak een kwestie van gewenning. Voor gitaristen die ook regelmatig hoog op de toets (hals) spelen is een 14-frets waarschijnlijk te prefereren omdat de hoge noten daar beter bereikbaar zijn. 

Homestead heeft diverse 12-frets modellen in voorraad.

Nitrocellulose is een dunnere lak en klinkt daarom meer open. Nitro heeft in het algemeen een langere sustain maar is kwetsbaar, verkleurd snel en is minder vriendelijk voor het milieu. Daarnaast is Nitro duurder in vergelijking met Poly. Polyurethaan klinkt neutraler en heeft iets minder resonantie en sustain. Daartegenover is Poly veel sterker en houdt zijn ‘looks’ en glans voor vele jaren.

Een Fishman met piëzo en microfoon of een LR Baggs met alleen piëzo?

Deze twee pickup-systemen hebben we geselecteerd omdat ze in hun klasse de beste zijn. Maar als een klant graag een ander pickup-systeem wil, dan kan dat natuurlijk ook.

Wat zijn de verschillen tussen de twee voorgeselecteerde pickup systemen? De Fishman Matrix Blend heeft een combinatie van een piëzo-element onder het zadel in de brug en een microfoon die op een zwanenhals in het klankgat is gemonteerd. In het klankgat zit ook een regelpanel met volumeregelaar, ‘phase’ knopje en ‘blend’-regelaar. Met de ‘blend’-regelaar kun je het signaal van de microfoon en van de piëzo mengen. 

Het voordeel van dit systeem is dat je een ingebouwde microfoon tot je beschikking hebt die het geluid van je akoestische gitaar zo natuurlijk mogelijk weergeeft. Dit klinkt bijvoorbeeld mooier, als je aan het opnemen bent. Het nadeel is dat een microfoon sneller gaat rondzingen (feedback), dit kan gebeuren bij een hoog volume of als je te dicht bij de versterker staat. Dit kan je voorkomen door de ‘blend’ schakelaar op piëzo te zetten. Wat soms ook werkt is een dop in het klankgat. Een tweede nadeel van de ingebouwde microfoon is dat je al snel contactgeluiden krijgt. Bijvoorbeeld als je je arm over de gitaar beweegt. Dat heeft dan wel weer voordelen voor als je hem ook af en toe als percussie-instrument gebruikt. 

Met het LR Baggs VTC systeem, heb je alleen piëzo-element onder het brugzadel. Verder kun je het volume en de toon regelen met twee wieltjes die ook via het klankgat toegankelijk zijn. Het is vrij simpel en direct. De piëzo’s van LR Baggs zijn van hoge kwaliteit. Volgens velen is LR Baggs het beste merk voor pickup systemen. 

Wat betreft het gewicht, LR Baggs VTC systeem is, omdat het alleen uit een piëzo bestaat, lichter dan het Fishman Matrix Blend systeem. Dat komt natuurlijk door de ‘zware’ microfoon die in het Fishman systeem zit. 

Beide systemen werken met een 9-volt batterij in een zakje dat met klittenband in de klankkast van de gitaar bij het klankgat is bevestigd. De batterijen zijn eenvoudig te vervangen door de spanning van de snaren losser te maken. De snaren hoeven er dus niet van af.

Mijn persoonlijke conclusie is: neem je veel op of speel je solo in kleine zalen dan heeft een Fishman voordelen vanwege het pure geluid dat de microfoon voortbrengt. Speel je vooral in een band of gebruik je je elektronica niet zoveel, dan heeft de LR Baggs de beste papieren.

Er is aardig wat keuze op de markt als het om gitaarsnaren gaat. 

Het gaat hierbij om drie hoofdcategorieën:

• Klassieke gitaar (nylon)
• Western gitaar (staal)
• Elektrische gitaar (dunnere stalen snaren)

De meeste Homestead gitaren gebruiken western-snaren. 

Bij western-snaren kun je kiezen uit diverse merken, snaardikte, wikkelmateriaal en met of zonder coating. Dit zijn vooral persoonlijke keuzes maar deze keuzes hebben invloed op klank en speelcomfort.

Snaardikte

Er kunnen veel redenen zijn waarom je dikkere of juist dunnere snaren zou kiezen.

Elk hebben zijn voor en nadelen.

Dikke snaren hebben het voordeel dat ze beter in stemming blijven en een luidere en vollere klank hebben. Het nadeel is dat het zwaarder speelt.

Dunnere snaren zijn flexibeler en dus makkelijker om op te drukken (bending), wat het solospel vergemakkelijkt. Nadeel is minder volume en minder warmte van de klank.

Snaardikte akoestische western gitaren

De meeste gitaarsnarensets geven de dikte aan van de dunste (1) en dikste snaar (6).

Bijvoorbeeld:  .012 – .053

Dit getal staat voor de diameter in inch.

De gangbare diktes voor de akoestische western gitaar zijn:

• Dikke snaren,voor de hoge E-snaar .013
• Standaard of Medium: .012
• Dunne of light: .011

Materiaal van de snaarwikkel

Snaar 4 t/m 6 heeft een wikkel waarvoor diverse materialen gebruikt worden. Dit heeft ook invloed op de klank. De materialen die gebruikt worden zijn bijvoorbeeld:

• Aluminium Brons
• Brons
• Brons/messing
• Nickel Brons
• Phosphor brons
• Nickel plated steel
• Silver-plated steel

Met of zonder Coating

Snaren met coating hebben een hogere prijs maar gaan daarentegen langer mee omdat deze snaren beter bestand zijn tegen oxidatie. De gecoate snaren behouden ook langer hun klank. Maar gecoate snaren hebben ook hun nadelen. Hoewel de polymeercoating geweldig is om je snaren schoon te houden en ze te beschermen tegen de elementen, dempen coatings in lichte mate de hoge tonen. Gecoate snaren klinken dan ook iets minder metaalachtig. Sommige gitaristen vinden ook dat gecoate gitaarsnaren gladder aanvoelen. Of dat prettig wordt gevonden of niet is ook weer heel persoonlijk. 

Als je een hekel hebt aan het vaak vervangen van je snaren en er het geld voor over hebt, ga dan voor gecoate gitaarsnaren. Aan de andere kant, als je de kenmerkende retrotonen mooier vindt, blijf dan bij ongecoate soorten.

Bij Homestead bespannen we standaard met D’Addario EXP 16  met snaardikte .012 – .053. Natuurlijk kunnen we ook jouw vertrouwde set erop zetten.

Het is altijd goed om wat verschillende merken en soorten uit te proberen. Het blijft een persoonlijke keuze voor wat je zoekt in de klank. Daarbij komt dat de ene gitaar beter klinkt met die ene set terwijl je een andere gitaar beter vindt klinken met een ander merk of type.

Aantal tips voor het behoud van je snaren.

1.  Altijd wassen en drogen van handen: 

Voordat je je gitaar bespeelt, wordt het ten zeerste aanbevolen om je handen te wassen en te drogen. Dat alleen al zou genoeg moeten zijn om vuil en huidvetten van de gitaarsnaren te houden. 

2.  Veeg de gitaarsnaren schoon: 

Ga na een optreden verder met het schoonvegen van de snaren met een zachte doek. Zweet dat zich ophoopt op de snaren kan zo worden verwijderd. 

3. Bewaar de gitaar in zijn kist: 

Buiten speelsessies en oefeningen, wordt het algemeen aanbevolen dat je je gitaar in de koffer opbergt. Als je dat doet, wordt het effect van luchtoxidatie op de snaren in de meeste gevallen geminimaliseerd.